شیر خشک و شیر مادر
شیر مادر بهترین منبع غذایی برای رشد و نمو نوزاد است و ترکیبی از پروتئین، چربی، کربوهیدرات، ویتامین ها، مواد معدنی و مایعاتی است که تمام این مواد برای رشد مغز و دیگر اعضاء بدن نوزاد الزم می باشد.
در اولین روز تولد، آغوز که مایعی زرد رنگ و غنی از آنتی بادی است از سینه مادر خارج می شود. این مایع، سیستم ایمنی بدن نوزاد را تقویت کرده و از او در مقابل بیماری ها محافظت می کند. مواد پروتئینی و چربی موجود در شیر مادر به شکلی است که هضم آن ها در دستگاه گوارش نوزاد راحتتر از شیر خشک می باشد.
شواهد نشان می دهد تغذیه با شیر مادر ریسک ابتلا به بیماری های عفونی دستگاه تنفسی، گوش میانی و
دستگاه ادراری را کاهش می دهد. همچنین تغذیه با شیر مادر ریسک بیماری های گوارشی همچون کولیک
نوزادان ، رفالکس ، گاستروانتریت، بیماری های آلرژیک همچون آسم و آگزما و حتی ابتال به برخی از بدخیمی ها
را کاهش می دهد. علاوه بر فواید فوق به نظر می رسد بچه هایی که از شیر مادر تغذیه می شوند در آینده در
ریسک کمتری در ابتال با بیماری های اعصاب و روان از جمله افسردگی و اضطراب قرار دارند.
بنابراین تغذیه با شیر مادر بهترین منبع غذایی برای نوزاد می باشد و پیشنهاد می شود تا 6 ماهگی شیر مادر تنها
منبع تغذیه نوزاد باشد و پس از آن نیز تا 2 سالگی به عنوان تغذیه کمکی در کنار غذای اصلی طفل استفاده شود.
ولی در برخی شرایط خاص ناگزیر به مصرف شیر خشک می باشیم. باتوجه به اینکه انواع مختلفی شیر خشک در
بازار موجود می باشد لازم است با آشنایی با خصوصیات مختلف شیر خشک و تفاوت های این شیر خشک ها،
انتخاب مناسبی برای نوزاد خود داشته باشیم.
محتویات شیرخشک های موجود در بازار بر اساس استانداردهای FDA تنظیم شده است.همه ی فرمول های شیر
خشک باید حاوی حداقل مواد ماکرو مغذی و میکرو مغذی های شناخته شده مورد نیاز نوزاد باشد.
اغلب فرمول های شیر خشک حاوی یک منبع پروتئین که معمولا از مخلوط پروتئین های شیرگاو استفاده می شود
می باشند. اما در برخی از شیر خشک ها ممکن است از پروتئین های موجود در سویا و یا پروتیئن های گاوی
هیدرولیز شده و حتی استفاده از اسید امینه به جای موکلول های درشت پروتئین استفاده شود .