کبد چرب
بیماری کبد چرب یک بیماری قابل برگشت است که به دلیل تجمع مقادیر زیاد چربی ( تری گلیسرید) در سلول های کبد بوجود می آید. در این بیماری معمولا بیشتر از 5% وزن کبد را چربی تشکیل می دهد.
در حقیقت بیماری کبد چرب غیرالکلی یک بیماری مزمن کبدی است که دامنه گسترده ای از علایم بالینی (از کبد چرب بدون علامت تا التهاب شدید کبد به همراه فیبروز و گاهی سیروز) را در بر می گیرد. در این بیماران مقاومت به انسولین و بیماری های قلبی و عروقی نیز از شیوع بالایی برخوردار است. بوسیله ی سونوگرافی و ام آر آی می توان این بیماری را تشخیص داد. در این بیماری همچنین میزان آنزیم های کبدی افزایش می یابد.
شیوع بیماری کبد چرب
شیوع کبد چرب غیرالکلی در ایالات متحده شمالی و جنوبی، استرالیا و نیوزلند، خاورمیانه و اروپا از شیوع بالایی برخوردار است که این میزان بین 10 تا 24% متغیر است. حدود 20 تا 30% بزرگسالان در کشورهای پیشرفته دچار افزایش تجمع چربی در کبد هستند که نیمی از این افراد مبتلا به دیابت بوده و حدود 80% آنها دچار چاقی متوسط و شدید هستند، در مطالعات انجام شده در ایران، شیوع بیماری کبد چرب غیر الکلی بین 04/2 تا 9/2% گزارش شده است.
انواع کبد چرب
غیرالکلی: این بیماری زمانی رخ می‌دهد که کبد در تنظیم و توزیع مواد غذایی خورده شده با مصرف بیش از نیاز بدن روبرو می‌شود. در این شرایط مواد غذایی اضافه، چه مواد قندی و چه مواد چربی، بصورت چربی در کبد جمع می شود و فرد دچار کبد چرب می‌گردد. در این بیماری مقدار چربی بدن و کبد بدون مصرف الکل بالا می رود. در شدیدترین مراحل نیز در کبد، التهاب، سفت شدن و تنبلی کبد و نهایتاً نارسایی کبدی و خطر سرطان کبد ممکن است پیش آید.
الکلی: در این بیماری علت افزایش چربی کبد، مصرف الکل است. با مصرف الکل که برای کبد سم است،کبد صدمه دیده و در زمینه تنظیم چربیها مشکل پیدا می کند. با نخوردن الکل، این تجمع چربی در کبد کم کم برطرف می شود، اما در صورت ادامه مصرف الکل، بیماری کبد می تواند پیشرفت کند و نهایتاً بدون هیچ سروصدا و علامت ظاهری فرد را دچار تنبلی کبد کند.